Μισοτελειωμένο Γράμμα (7) / Απόγνωση (β)

Λονδίνο 1945.

Σταθμός Kings Cross, ώρα 16.15,

Σπρώχνοντας βίαια τα ταλαιπωρημένα, στοιβαγμένα κορμιά των επιβατών στους στενούς διαδρόμους του τρένου, ο Επιθεωρητής James McHill άκουγε τις κραυγές απόγνωσης και τρόμου του μαζεμένου πλήθους μπροστά, καθώς ακολουθούσε το νεαρό και σαφώς πιο ευέλικτο βοηθό του. Λίγο πίσω του ακολουθούσε ο Συνταγματάρχης Samuel Hamilton κουτσαίνοντας, σχεδόν ανεπαίσθητα.

-«Πετάχτηκε ξαφνικά μπροστά μου! Πετάχτηκε ξαφνικά μπροστά μου! Πετάχτηκε…»

Η φωνή του αμαξοδηγού απελπισμένη, βραχνή, διαπεραστική στριγκλιά ειλικρινείας.

Στην όψη της νεαρής γυναίκας ο Επιθεωρητής ένιωσε το λαιμό του να στεγνώνει απότομα και τη μιλιά του να χάνεται ξαφνικά! Τα ξανθά μαλλιά και το λευκό της δέρμα, είχαν παντού τα σημάδια του βίαιου θανάτου της. Το τρένο έχοντας φρενάρει αρκετά, χτύπησε με όση δύναμη ακριβώς χρειάζονταν για να πάρει τη ζωή της χωρίς, η μορφή της να αλλοιωθεί, λες και η μοίρα ήθελε να αναγνωρίσουν τη νεαρή νοσοκόμα. Τα καταγάλανα μάτια της ανοιχτά ακόμη λες και κάτι θέλουν να πουν. Σαν ένα αντίο σε κάποιον να θέλουν να δώσουν…

-«Ήταν έγκυος, ήταν έγκυος!». Φώναξε μια γυναίκα από το μαζεμένο πλήθος. Πράγματι, μέσα από τη ματωμένη στολή της νοσοκόμας, διαγράφονταν στη λιγνή της σιλουέτα η κοιλία εγκύου στα μισά, περίπου, της εγκυμοσύνης της. Ο Επιθεωρητής, σκούπισε μηχανικά τον παγωμένο ιδρώτα από το μέτωπό του, και της έκλεισε απαλά τα μάτια. Έμεινε σαστισμένος για μια στιγμή να κοιτά την άψυχη κοπέλα. Το λήθαργο του διέκοψε ο Συνταγματάρχης, στεκούμενος ένα βήμα πίσω του, με τρεμάμενη, διστακτική φωνή:

-«Τζέιμς λυπάμαι δεν μπορώ εδώ άλλο. Με περιμένουν άλλωστε. Θα μιλήσουμε. Αντίο…»

Σιγανά κλάματα μωρών και σιωπηλοί, αποσβολωμένοι, αγκαλιασμένοι άνθρωποι κοιτούσαν το μακάβριο θέαμα. Μια στιγμή ήσυχης απόγνωσης. Το γρι του ουρανού άφηνε μια αμυδρή, μελαγχολική αντήλια να απλώνεται στο σταθμό. Το βλέμμα του Τζέιμς γυρνώντας έπεσε στη Σάρα, τη γυναίκα του Σαμ που στεκόταν ντυμένη φινετσάτα όπως πάντα με ένα βαθύ μοβ ταγιέρ και εντυπωσιακό καπέλο, αγκαλιά με τα την κόρη και το γιο της, αρκετά μέτρα πίσω στο κέντρο της αποβάθρας.

Ο Επιθεωρητής μάζεψε την τσάντα της νεαρής και ξεκίνησε να απομακρύνει τον κόσμο από το σημείο. Το πένθιμο σκηνικό συμπλήρωναν τα σκορπισμένα υπολείμματα της ανθοδέσμης που κρατούσε η νεαρή κοπέλα όταν αυτοκτόνησε.

Anna Nathan, Νοσοκομείο Bristol, έγραφε η κάρτα της νοσηλεύτριας.

Μαζί, στην τσάντα της, ένα παλιό, φθαρμένο, πορτοφόλι, ένα καινούριο, ακριβό, κραγιόν και ένας τσαλακωμένος φάκελος Με τα στοιχεία του αποστολέα εμφανή...

Ο κρότος διαπεραστικός! Από πιστόλι σίγουρα. Ο Επιθεωρητής ξύπνησε απότομα από το στεναχωρημένο λήθαργο του. Ο πυροβολισμός ακούστηκε από το πίσω μέρος του τρένου. Χωρίς δεύτερη σκέψη, ξεκίνησε να τρέχει αλαφιασμένος προς το σημείο απ όπου ήρθε, με το βαρύ κορμί του να τον δυσκολεύει. Έτρεχε με μανία στους άδειους, τώρα διαδρόμους του τρένου, λες και ήθελε να προλάβει κάτι…

Το πιστόλι του Σαμ πεταμένο στο πάτωμα του βαγονιού. Δίπλα το σωριασμένο πτώμα του αυτόχειρα συνταγματάρχη με τα μάτια ακόμη ανοιχτά, γουρλωμένα, γεμάτα απόγνωση. Το σημάδι της σφαίρας, στον κρόταφο, υποδήλωνε τι είχε συμβεί. Ο επιθεωρητής πήρε μια βαθιά ανάσα. Έπειτα έκλεισε στοργικά τα μάτια του φίλου του και του ευχήθηκε ψιθυριστά: «Πολλή η σοφία καλέ μου Σαμ… Αντίο».

Τέλος έψαξε βιαστικά το πτώμα και πήρε από τη δεξιά τσέπη του σακακιού, του νεκρού Συνταγματάρχη, τον τσαλακωμένο φάκελο και τον έκρυψε βιαστικά, βαθιά μες στη δική του τσέπη. Με μια ακόμη πιο βαθιά, ανακουφισμένη, μα πένθιμη ανάσα λησμονιάς, και με το βλέμμα κατεβασμένο, περπατούσε αργά, τώρα, στο διάδρομο προς το σημείο όπου ακούονταν το μαζεμένο πλήθος.

Τι, πραγματικά, συνέβη άραγε στο σταθμό Kings Cross;

(Η λύση του μυστηρίου στη διπλή ιστορία είναι νέα ανεξάρτητη ανάρτηση)

written and edited by mr.androu