Το άρωμα του καπνού (6)

Κωνσταντινούπολη 1903, Δημαρχείο ώρα 13:11


Ο ντετέκτιβ Μουσχίρ κοιτάζει το παράθυρο σκεπτικός. Στο γραφείο του δημάρχου Αχμέτ η μυρωδιά του αίματος είναι κυρίαρχη. Λίγα βήματα δίπλα απ΄το ντετέκτιβ κείτεται το πτώμα του δημάρχου. Και διάσπαρτοι στο χώρο αστυνομικοί συλλέγοντας στοιχεία. Πριν από μισή ώρα η γραμματέας του τον βρήκε νεκρό, πλημμυρισμένο στο αίμα. Ο ντετέκτιβ παρατήρησε στο τασάκι του γραφείου ένα σβησμένο, με δύναμη, πούρο. Κοιτάζοντας το πτώμα, η τρύπα στο στήθος προέδιδε τον τρόπο δολοφονίας του άτυχου μεσήλικα. Αυτό που έπρεπε να βρει ο Μουσχίρ, ήταν το άτομο που πάτησε τη σκανδάλη.

Βγένοντας από το δωμάτιο, ο ντετέκτιβ βρήκε τη γραμματέα να κάθεται τρομαγμένη στην καρέκλα στη γωνία.
<<Δεσποινίς Σαλίμ ήσασταν η γραμματέας του. Μπορείτε να μου πείτε ποιοι τον επισκέφτηκαν σήμερα το πρωί. Εσείς φύγατε καθόλου από το γραφείο σας;>>
<<Κατά τις 9:30 ο τέως δήμαρχος, ο κ.Αχλέ τον συνάντησε. Είχαν προγραμματίσει το ραντεβού από την προηγούμενη. Λίγη ώρα αργότερα, κατά τις 11:00 τον επισκέπτηκε ο επιχειρηματίας κ.Σερεμέτ και κάθησαν αρκετή ώρα. Ο τελευταίος άνθρωπος που τον είδε ήταν η γυναίκα του, η κ. Νεσχάν, η οποία ήρθε περίπου στις 12:00 αλλά κάθησε λίγο. Μου έκανε εντύπωση πως ακούστηκαν φωνές από το γραφείο και η γυναίκα του βγήκε έξω θυμωμένη. Δεν είδα τον κύριο Αχμέτ καθόλου. Κατά τις 10 και κάτι, λίγα λεπτά αφότου έφυγε ο κ. Αχλε, μπήκα στο γραφείο και έδωσα στο δήμαρχο κάτι έγγραφα. Κατά τις 12:20 βγήκα στο απέναντι μαγαζί για να αγοράσω καφέ. Μπορεί να το επιβεβαιώσει ο μαγαζάτορας. Μόλις γυρισα, η πόρτα του γραφείου ήταν ανοιχτή. Μπήκα μέσα και είδα το φρικτό έγκλημα. Αμέσως σας ειδοποίησα.>>
<<Εκτός από τα χαρτιά, πότε άλλωτε μπαίνετε στο γραφείο του;>>
<<Λίγο μετά αφότου έρχεται, του πηγαίνω τον καφέ και τα πούρα του. Απορώ τι βρίσκει σ΄αυτά.>>


Στη συνέχεια ο ντετέκτιβ βρήκε τον πρώην δήμαρχο Αχλέ.
<<Είναι αλήθεια. Σήμερα το πρωί πέρασα από το γραφείο του δημάρχου Αχμέτ γύρω στις 9:30. Ήθελα να τον ενημερώσω, καθώς μόλις έχει αναλάβει τα νέα του καθήκοντα, για την πορεία του δήμου μέχρι τώρα. Ήθελα να του δώσω μερικές συμβουλές. Έφυγα στις 9:50-9:55. >>
<<Κ.Αχλέ, δυσκολεύομαι να πιστέψω πως δεν είστε απογοητευμένος που χάσατε τη θέση σας. Απ΄ότι ξέρω, διαγραφήκατε και από την παράταξη. Πρέπει να χάσατε τα πάντα. Αλήθεια θα εκδικούσασταν;>>
<<Δεν έχω καμία σχέση με το φόνο.>>
<<Τον απειλήσατε;>>
<<Τι΄ναι αυτά που λέτε; Σε καμία περίπτωση.>>
<<Αλήθεια, κ.Αχλέ, καπνίζετε;>>
<<Μου αρέσει η γεύση και το άρωμα των πούρων, αλλά τι σχέση έχει αυτό;>>
<<Δεν έχει. Ευχαριστώ>>


Ο Μουσχίρ συνάντησε, αργότερα, τον Σερεμέτ.
<<Σήμερα το πρωί στις 11:00 πήγα στο γραφείο του κ.Αχμέτ, του νέου δημάρχου που μόλις που έχει εκλεγεί. Όπως γνωρίζετε έχω μια επιχείρηση που αναλαμβάνει δημόσια έργα. Του πρότεινα λοιπόν μια συμφωνία για τα επικείμενα έργα του δήμου.>>
<<Αν δεν κάνω λάθος κ.Σερεμέτ η επιχείρησή σας είναι στα πρόθυρα χρεωκοπίας.>>
<<Αυτές είναι φήμες. Εγώ δεν...>>
<<Σε κάθε περίπτωση, η συμφωνία με το δήμο, θα ήταν οικονομική ανάσα για σας. Κι απ΄ότι είδα από κάποια έγγραφα στο γραφείο του δημάρχου σήμερα, δεν επετεύχθη. Δύσκολο να σε απορρίπτουν, ε;>>
<<Δεν καταλαβαίνω τι λες. Εγώ του έκανα μια πρόταση. Δε συμφωνήσαμε. Αυτό δε σημαίνει ότι θα τον σκότωνα. Έτσι κι αλλιώς η μνηστή μου θα εύρισκε τρόπο να ορθοποδήσουμε. Είναι σπουδαία στα οικονομικά. Δε θα ρίσκαρα για μια συμφωνία να γίνω κύριος ύποπτος.>>
<<Για μια τυχαία συμφωνία, όχι. Ήταν, όμως, η τελευταία σας ελπίδα και το θεωρώ πιθανό. Και έτσι πάντως, ρισκάρετε. Πείτε μου, τι κάνατε μεταξύ 12:00 και 12:35;>>
<<Έφυγα από το γραφείο του Αχμέτ κατά τις 11:40 και γύρισα στη δουλειά μου. Από τις 12:20 και μετά ήμουν στο καπνιστήριο του κτηρίου και συζητούσα με ένα συνεργάτη μου.>>


Νωρίς το απόγευμα ο ντετέκτιβ συνάντησε και την κ.Νεσχάν.
<<Βρέθηκα, κατά τις 12 παρά, στο γραφείο του άντρα μου. Ήθελα να συζητήσουμε κάτι προσωπικό. Κάθησα περίπου 10 λεπτά.>>
<<Κ.Νεσχάν, η γραμματέας του δήλωσε πως άκουσε φωνές από μέσα. Τι συζητούσατε;>>
<<Τον τελευταίο καιρό δεν τα πηγαίναμε πολύ καλά. Αφιέρωνε πολλές ώρες στη προσπάθειά του να αναλάβει το δήμο. Οι σχέσεις μας δεν περνούσαν και τις καλύτερες μέρες.>>
<<Νοιώθω, όμως, πως κάτι μου κρύβετε. Η ψευδής κατάθεση συνιστά αδίκημα. Αν πραγματικά δεν έχετε σχέση, πείτε μου τι, στ΄αλήθεια, συνέβη με το άντρα σας;>>
<<Εμείς δεν... Εντάξει. Τσακωθήκαμε το πρωί γιατί πιστεύω πως είχε σχέση με τη γραμματέα του, αυτή τη Σαλίμ. Δε θα άφηνα να τον πάρει αυτή.>>
<<Γι΄αυτό τον σκοτώσατε;>>
<<Δεν σκότωσα κανέναν. Έφυγα νευριασμένη από το γραφείο του πηγαίνοντας να πιω ένα καφέ. Δε θα έκανα φόνο ποτέ.>>
<<Μια τελευταία ερώτηση. Καπνίζετε;>>
<<Ορίστε; Το μισώ το κάπνισμα, αλλά δίπλα στον άντρα μου, φανατικό καπνιστή, έμαθα να το συνηθίζω.>>

Το βράδυ, ο Μουσχίν είχε βυθιστεί στις σκέψεις του. Ένοιωθε πως έλειπε κομμάτι από το παζλ. Κάτι που δεν είχε προσέξει, κάτι που δεν είχε σκεφτεί. Θυμόνταν ακριβώς τα λόγια των υπόπτων και έκανε υποθέσεις. Όλοι θα μπορούσαν να το έχουν κάνει. Όλοι είχαν κίνητρο. Η γραμματέας, αν πράγματι είχαν σχέση, από φόβο μη γυρίσει στη γυναίκα του, ο πρώην δήμαρχος επειδή του κατέστρεψε τη ζωή, ο επιχειρηματίας επειδή θα τον οδηγούσε σε πτώχευση και η γυναίκα του επειδή έβλεπε ότι μια άλλη γυναίκα είχε μπει στη ζωή του. Οι σκέψεις γύριζαν στο μυαλό του. Το κίνητρο, ο δολοφόνος, η ώρα δολοφονίας. Ποιος όμως, πότε και γιατί. Όλα ήταν μπερδεμένα, μέχρι που... <<μα βέβαια, πως δεν το πρόσεξα νωρίτερα...>>


Τι, πραγματικά, συνέβη στο δημαρχείο της Κωνσταντινούπολης;


Η λύση του μυστηρίου

Ο δήμαρχος Αχμέτ δολοφονήθηκε από τη γραμματέα του, τη Σαλίμ.

Η Σαλίμ είπε ότι πήγε στο μαγαζί απέναντι στις 12:20. Η γυναίκα του Αχμέτ αποχώρησε από το γραφείο στις 12:10. Η γραμματέας, κοιτάζοντας τα ραντεβού και βλέποντας ότι το μόνο άτομο που μπορούσε να έρθει χωρίς αυτό, δηλαδή η γυναίκα του, είχε μόλις αποχωρήσει, ήξερε πως έχει 10, ασφαλή, λέπτα μπροστά της για να κάνει το φόνο χωρίς να τη δει κάποιος. Η δολοφονία έγινε μεταξύ 12:10-12:20.

Κοιτάζοντας, προσεκτικά, τις καταθέσεις, η προσοχή του Μουσχίρ έπεσε στα λόγια του Σερεμέτ. Ο επιχειρηματίας υποστήριξε πως η μνηστή του χειρίζεται πολύ καλά τα οικονομικά. Ο ντετέκτιβ έκανε συνειρμούς, ώσπου συνειδητοποίησε πως θύτες και θύματα σχετίζονταν επικίνδυνα και το κίνητρο άρχιζε να αποκαλύπτεται. Η μνηστή του Σερεμέτ είναι η Σαλίμ, η γραμματέας.
Η Σαλίμ κατάλαβε πως ο μόνος τρόπος για να αποφύγουν τη χρεωκοπία, ήταν η συμφωνία της εταιρείας του Σερεμέτ με το Δήμο. Όταν οι ελπίδες της γκρεμίστηκαν, εκείνη έφτασε στα όρια. Όταν οι άνθρωποι ξεπερνούν τα όριά τους, οι πράξεις τους παρακάμπτουν τη λογική...

Όταν ο Μουσχίρ βρισκόταν στο γραφείο του δημάρχου, παρατήρησε πως το πούρο στο τασάκι είχε σβηστεί από κάποιον. Οι σκέψεις του ντετέκτιβ μπήκαν σε μια σειρά:

Ένα πούρο δεν σβήνεται πιέζοντάς το στο τασάκι. Ένα πούρο σβήνει μόνο του αν το αφήσουμε.

Καταλάβαινε πως το άτομο που έκανε το φόνο δεν γνώριζε σχετικά με τα πούρα. Αμέσως απέκλεισε τους δύο άντρες, τον Αχλέ και το Σερεμέτ. Στη συνέχεια σκέφτηκε τη γυναίκα του δημάρχου, τη Νεσχάν. Εκείνη, όμως, όπως η ίδια υποστήριξε παρόλο που δεν τα συμπαθούσε, ήξερε γι΄αυτά από τον άντρα της. Μοιραία, οι υποψίες έπεσαν πάνω στη γραμματέα. Η σχέση της με το Σερεμέτ, διέλυσε τις αμφιβολίες.


Το βράδυ, την ημέρα του φόνου

Ο ντετέκτιβ καθόταν ήρεμος στο μπαλκόνι του σπιτιού, απολαμβάνοντας το αγαπημένο του λευκό κρασί. Ο έναστρος ουρανός απλώνονταν μπροστά του. Χαμογέλασε. Πήρε ένα κομμάτι χαρτί, ανάβοντάς το με το μαύρο αναπτήρα του. Ακούμπισε το φλεγόμενο χαρτί στη άκρη του πούρου και ρούφησε αργά. Έκλεισε τα μάτια και γέρνοντας το κεφάλι πίσω, μονολόγισε: ¨Δεν είναι η γεύση του καπνού και το χρώμα του που χαρίζουν την απόλαυση. Είναι το άρωμά του...¨


written and edited by detective k